The imitation game!

Ήταν εκείνη που πάντα με τις μιμήσεις έκανε πιο ευχάριστη τη καθημερινότητα. Μέχρι που έπρεπε να μιμηθεί μια… κανονική καθημερινότητα για να μπει ξανά στο μονοπάτι της ζωής.

«Στην αρχή δεν το διαχειριζόμουν σωστά, δεν το άντεχα. Τι κάνω εδώ; Ήμουν στο γυμνάσιο και προπονούμουν ενώ έπρεπε να είμαι στο κολέγιο. Κρυβόμουν. Τι κάνω στο Ντάλας, ενώ όλοι είναι στο Τέξας; Πήγαινα στην εκκλησία. Δεν ήθελα ούτε εκεί να είμαι, ντρεπόμουν. Μόλις αποδέχτηκα την αλήθεια μου, μόλις αποδέχτηκα ότι έκανα ένα λάθος και όλοι έχουν το δικαίωμα να κάνουν λάθη, τα πράγματα έγιναν καλύτερα. Δε με καθόρισε το λάθος μου, με έχτισε».

Μπορεί να ήταν ένα από τα πρωινά που ξυπνούσε στις 6 το πρωί για να πάει στη δουλειά της. Μπορεί και να ήταν από τα απογεύματα που επέστρεφε κουρασμένη στο σπίτι και ήξερε ότι δεν υπήρξε διέξοδος από όλο αυτό. Κάθε πρωί. Κάθε μέρα. Για το υπόλοιπο της ζωής σου. Ουδείς γνωρίζει από τι ακριβώς είναι φτιαγμένα τα όνειρα, αλλά σίγουρα όχι από ρουτίνα!

«Πήρα μια γεύση από τον αληθινό κόσμο. Δεν τα καταλαβαίνεις αυτά όταν απλά παίζεις μπάσκετ και είσαι στο κολέγιο. Μιλούσα με τον πατέρα μου και του είπα δεν ξέρω αν θέλω να το κάνω αυτό. Μου απάντησε ότι αυτό κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι ΟΛΗ ΤΟΥΣ ΤΗ ΖΩΗ. Και τότε συνειδητοποιείς τι φέρνει το μπάσκετ στη ζωή σου και πόσο τυχερός μπορείς να είσαι. Ωρίμασα. Κατάλαβα ότι δεν πρέπει να παίρνεις τίποτα ως δεδομένο. Ότι το μπάσκετ είναι κάτι που μπορείς να το χάσεις από τη μια στιγμή στην άλλη, και όσο κι αν κουράζεσαι όσο και αν η προπόνηση σε εξαντλεί, υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν το ίδιο σκληρά αν όχι πιο σκληρά από σένα, και πρέπει να συνεχίσεις. Ξέρω ότι ο Θεός έχει ένα σχέδιο για μένα και δε θα έφερνε στο δρόμο μου περισσότερα απ’ όσα μπορούσα να αντέξω. Είναι δύσκολο να μην αμφιβάλλεις. Είναι δύσκολο να μην αναρωτιέσαι ξανά και ξανά γιατί. Αλλά βρήκα τη δύναμη και κατάλαβα ότι είναι δίπλα μου».

Τον Ιούλιο του 2017 η Τζόινερ Χολμς έκανε βρισκόταν στην Ιταλία. Ήταν μέλος της Εθνικής ομάδας των Ηνωμένων Πολιτειών, που λάμβανε μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κάτω των 19 ετών. Εκεί, έμαθε τα νέα. Το πανεπιστήμιό της, την είχε αποβάλλει για ένα εξάμηνο για παραβίαση των κανονισμών του σχολείου. Θα ήταν ξανά διαθέσιμη στις 22 Δεκεμβρίου. Όταν γύρισε από την Ιταλία, με ασημένιο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, έπρεπε να βρει μια καινούργια ζωή για τον εαυτό της. Για να μη χάσει εκείνη που ήξερε. Για να μην χάσει το μυαλό της. Είχε αναλάβει το μερίδιο της ευθύνης που της αναλογούσε για την αποβολή. Πιο τυπικά στην αρχή, πιο ρεαλιστικά στην πορεία. Έπιασε δουλειά.

Το Ντάλας, όπως συνολικά η πολιτεία του Τέξας πίσω στο 2017, είχε χτυπηθεί από τον τυφώνα Χάρβεϊ και η Τζόινερ δούλευε ως υποδοχή στο γραφείο ανθρώπινων πόρων για τους ανθρώπους που είχαν πληγεί από τις καταστροφές. Day in και day out, όπως όλοι όσοι ήταν στο γραφείο. Μόνο που η Τζόινερ δεν είχε μάθε έτσι.

Ήταν η Joyner, f$#%#$, Holmes. Η παίκτρια που εναλλασσόταν στις θέσεις ένα και δύο των καλύτερων παικτριών στις Ηνωμένες Πολιτείες μαζί με την Λόρεν Κοξ για την τάξη του 2016, τη στιγμή που η Σαμπρίνα Ιονέσκου, για παράδειγμα, ήταν νούμερο πέντε και η Τζάκι Γιανγκ ακόμα πιο χαμηλά.

Ήταν η Τζόινερ, f$#%#$, Χολμς. Η παίκτρια που συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη πεντάδα του Παγκοσμίου πρωταθλήματος U17 του 2014.

Ήταν η Τζόινερ, f$#%#$, Χολμς. Η παίκτρια που είχε το παρατσούκλι «Lady Lebron».

Ήταν η Τζόινερ, f$#%#$, Χολμς. Η παίκτρια που δέχτηκε προτάσεις για υποτροφία από ΟΛΑ τα κολέγια πρώτης γραμμής των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ήταν η Τζόινερ, f$#%#$, Χολμς. Αλλά έπρεπε πρώτα να θυμηθεί πώς ήταν να είναι η Τζόινερ…

Το υπερηχογράφημα ενός… θρύλου!

«Δε μπορώ να πω ότι ερωτεύτηκα το μπάσκετ, αλλά όταν άρχισα περίπου πέντε ή έξι χρονών να παίζω με αγόρια και κορίτσια και είδα ότι κυριαρχούσα, σκέφτηκα ότι είναι κάτι που μου ταιριάζει». Γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου του 1998, αν και η ιστορία της ξεκινάει λίγο πριν τη γέννα. Όταν η μητέρα της πήγε στο προγραμματισμένο ραντεβού με τον γυναικολόγο για τον υπέρηχο που θα μαρτυρούσε το φύλο, εκείνος έλειπε. Η Τουάνα Χολμς ζήτησε από την ειδικευόμενη να μη χάσει το ραντεβού της και να το κάνει εκείνη – τι θα μπορούσε να πάει στραβά; Χμ… Η ειδικευόμενη διέγνωσε αγόρι, το baby shower ήταν για αγόρι, το μπλε ήταν το βασικό χρώμα παντού, αλλά μετά προέκυψε κορίτσι!

Η Τζόινερ! Όνομα που πήρε από τη σπουδαία Τζάκι Τζόινερ Κέρσι, αθλήτρια που θαύμαζαν οι γονείς της. Η Χολμς, επίσης, έκανε στίβο. Μέχρι και το κολέγιο ήταν αθλήτρια μήκους και τριπλούν παράλληλα με το μπάσκετ και σταμάτησε τον κλασικό αθλητισμό, όταν οι υποχρεώσεις έπνιξαν το πρόγραμμά της. Εκείνο που δεν σταμάτησε ήταν οι μιμήσεις. Έχει, διηγούνται όσοι την έχουν ζήσει, ένα μεταδοτικό χιούμορ και μια τρομερή έφεση να μιμείται τους ανθρώπους γύρω της. Να τους κάνει να γελάνε. «Όποτε ήταν όλη η ομάδα μαζεμένη, η Τζόινερ θα έκανε εμένα να θυμώνω και να χτυπιέμαι στον πάγκο. Έβλεπες όλες τις συμπαίκτριές της και τους γονείς να πέφτουν κάτω από τα γέλια», θυμάται ο προπονητής της, ωστόσο η φήμη που την ακολουθούσε από το γυμνάσιο ήταν πολύ πιο σημαντική για το αγωνιστικό κομμάτι.

«Μιλάμε για ένα κορίτσι κοντά στο 1μ.90, που έχει τρομερό χειρισμό της μπάλας, εκρηκτικό πρώτο βήμα και μπορεί να μαρκάρει πέντε θέσεις. Στο κολέγιο ίσως να μπορεί τέσσερις. Είναι ασταμάτητη στα ριμπάουντ και όμως, το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι η ταπεινότητά της», έλεγε η προπονήτριά της στο Cedar Hill, Νικόλ Κόλινς και όταν μιλάμε για νοοτροπία είναι καλό να θυμόμαστε ότι η Τζόινερ είχε είδωλο τον Κόμπι Μπράιαντ και την Τίνα Τόμπσον. Δε θα μπορούσε, δηλαδή, να είναι διαφορετικά… Η νοοτροπία της ήταν εκείνη που την έφτασε μακριά. Τα σπουδαιότερα κολέγια την προσέγγισαν. UConn, Baylor, Notre Dame, Tennessee για να επιλέξει το Τέξας επειδή «το ένιωθα περισσότερο οικογένεια».

Στην πρώτη της χρονιά σάρωσε. Μέλος της καλύτερης πεντάδας και της καλύτερης πεντάδας των πρωτοετών στην περιφέρεια Big 12, όπως και πρωτοετής της χρονιάς. Στη δεύτερη δυσκολότερη περιφέρεια των Ηνωμένων Πολιτειών. Την πιο δύσκολη, ενδεχομένως κάποιοι να ισχυριστούν. Όλα πήγαιναν βάσει σχεδίου, μέχρι που το σχέδιο άλλαξε. Χωρίς να λάβει… έγκαιρη προειδοποίηση. Όταν την έλαβε, έπρεπε να τα αλλάξει όλα. Να προσαρμοστεί. Να συνέλθει. Και το χαστούκι ήταν ένα μάθημα ζωής για να επιστρέψει εκεί που έπρεπε. Την κράτησε η οικογένειά της. Τη βοήθησε η προπονήτριά της. Την έσωσε ο Θεός. Αλλά κανείς, ποτέ δε θα σε ωθήσει περισσότερο από τον ίδιο σου τον εαυτό. Ένα μάθημα που χρειάστηκε και όταν μετά την επιστροφή το 2017, έσπασε το πόδι της, αλλά και αργότερα το 2020, όταν η πανδημία έκοψε το δρόμο του Τέξας προς το Final Four και ίσως τον δικό της προς κάτι μεγαλύτερο στο ντραφτ.

Ας είναι. Η Τζόινερ, πλέον το γνώριζε. Είναι η Τζόινερ Χολμς και η αλήθεια της καθοδηγεί, εμπνέει και της είναι αρκετή.

f$#%#$ or not…